یک گزارش نشان می دهد که فرصت ساکن شدن افرادی که از طریق برنامه مهاجرتی آزمایشی آتلانتیک (AIP) چهار ساله به آتلانتیک کانادا می آیند بیشتر از کسانی است که از طریق دیگر برنامه های مهاجرت اقتصادی به کانادا مهاجرت می کنند.
بخش تحقیق و ارزیابی اداره مهاجرت و شهروندی کانادا در ارزیابی برنامه آزمایشی مهاجرت آتلانتیک که در اواخر سال گذشته منتشر شد ، خاطرنشان کرد که AIP به صورت ویژه در حفظ مهاجران در آتلانتیک کانادا موفق بوده است.
میزان ماندگاری اولین سال در کانادا میان پاسخ دهندگان متقاضی اصلی AIP را داشت که به 94% ساکن آتلانتیک می رسید ، در مقایسه با 88 درصد برای برنامه نامینیشن استانی و اکسپرس اینتری و 86 % برای متقاضیان اصلی PNP بوده است.
در طی سال دوم حضور در کانادا ، بسیاری از کسانی که در ابتدا به یکی از چهار استان آتلانتیک یعنی نیوبرانزویک ، جزیره پرنس ادوارد ، نوا اسکوشیا یا نیوفاندلند و لابرادور نقل مکان می کنند. بیشتر کسانی که از منطقه دور می شوند به انتاریو که پرجمعیت ترین استان کانادا است می روند.
در این گزارش آمده است: از فوریه سال 2020 ، 90 % از متقاضیان اصلی AIP بیان کردن، زندگی در آتلانتیك كانادا را تشریح كردند.
با این حال کاهش مطلق آمار در سال دوم ، به دلیل نقل مکان برخی از ساکنان دائمی جدید به استانهای دیگر ، AIP هنوز جایگاه خود را جهت نگه داشتن مهاجران در منطقه آتلانتیک حفظ نموده است.
دیگر برنامه های برتراقتصادی AIP در زمینه نگداری مهاجران
AIP سال دوم 78 درصد متقاضیان اصلی را در آتلانتیک کانادا حفظ نموده است ، که عملکرد بهتری نسبت به متقاضیان اصلی اکسپرس اِنتری یا PNP محسوب می شود. این دو برنامه اقتصادی در آتلانتیک در سال دوم به ترتیب از نرخ ماندگاری 75 و 74 درصد برخوردار هستند.
نرخ بالای ماندگاری مهاجران AIP برای استانهای آتلانتیک کانادا که مدت هاست در ماندن مهاجران پس از ورود در منطقه با مشکل مواجه هستند ، خبر خوبی به حساب می آید.
در بین تازه واردان PNP که بین سالهای 2002 تا 2014 به آتلانتیک کانادا مهاجرت کرده اند ، نرخ حفظ و ماندگاری مهاجران آتلانتیک کمتر از سایر استان ها است. به عنوان مثال ، در جزیره پرنس ادوارد نرخ ماندگاری 27 درصد و پس از آن نیوفاندلند و لابرادور با 57 درصد می باشند. این آمار در مقایسه با انتاریو و بریتیش کلمبیا است که به ترتیب 93 و 91 درصد بوده است.
به نظر می رسد در میان استانهای آتلانتیک ، نوا اسکوشیا بهترین امور را برای حفظ مهاجران انجام داده است.
با نگاه به ساکنان دائمی که در سال 2017 در کانادا بودند ، نوا اسکوشیا توانسته است که 73 درصد از مهاجران خود را که به مدت یک سال در این کشور اقامت داشته اند ، حفظ کند. این میزان کمتر از میانگین 88.6 درصدی کانادا است اما از نرخ یک ساله نیوبرانزویک 70.5 درصد ، جزیره پرنس ادوارد 61.1 درصد و نیوفاندلند و لابرادور 55.3 درصد بیشتر است.
با این حال آتلانتیک هنوز نرخ حفظ پایین تری نسبت به بقیه نقاط کانادا دارد.
این منطقه هنوز در تلاش برای حفظ تازه واردان است. با بررسی مهاجرانی که یک دهه قبل به آتلانتیک کانادا آمده بودند ، می توان به این نتیجه رسید که فقط 53.9 درصد در نوا اسکوشیا ، 45.8 درصد در نیوفاندلند و لابرادور و 45.1 درصد آنها در نیوبرانزویک مستقر بودند. در آن زمان جزیره پرنس ادوارد در بین مهاجرانی که 10 سال قبل به سواحل آن رسیده بودند ، فقط 24.1 درصد ماندگاری داشت.
آن دسته از مهاجرانی که قصد اقامت در آتلانتیک کانادا را داشتند ، بیان داشتند که جامعه خود را دوست دارند (61 درصد) ، اشاره به مقرون به صرفه بودن مسکن و غذا (60 درصد) وعلاقه به شغل خود (52 درصد) کردند.
حدود یک سوم نیز بر اهمیت وجود دوستان و خانواده در استان تأکید کردند.
لازم به ذکر است کسانی که قصد ترک آتلانتیک کانادا را داشتند معمولاً دلایل مالی را ذکر می کردند.
نتیجه گزارش این است که افرادی علاقه به استان محل اقامت خود در آتلانتیک را ندارند : نیمی از افراد گزارش کردند که می توانند در جای دیگر درآمد بیشتری کسب کنند و 40٪ اظهار داشتند که نتوانسته اند فرصت های شغلی خوبی را در استان پیدا کنند.
